پسرم کاش بدانی که داشتنت آرزوی مادر بود
پسرم کاش بدانی که داشتنت آرزوی مادر بود نه سال پیش تو یه خونه ی ٥٣ متری پسرم با قد ٥٠ با وزن ٣٤٥٠ به جمعمون اضافه شد اون روزها نیازش
شیر بود و پوشک و آ غوش گرم که کم یا زیاد براورده میشد و من پر از آرزو های رنگی ...
روز به روز ماه به ماه و سال به سال نیاز های پسرم عوض شد و آرزوهای من کم رنگتر و کم رنگتر ..
نمی دو نم چرا شاید قبل از بچه دار شدنم فکر میکردم بهترین بچه رو من تربیت میکنم ولی واقعیت تلختر بود
کم کم به این نتیجه رسیدم آرزو های پسرم آرزوی من باشه بهتره هر دومون کم تر اذیت میشیم ...
تو این نه سال از خیلی ها رنجیدیم و خیلی ها هم از ما رنجیدن ..من و پسرم بخشیدیم امیدواریم اون ها هم
ما رو ببخشن ...البته این رنجش هابعد از نه سال به من یاد داد که قضاوت نکنم حکم هم صادر نکنم ...
کاری که برامون کردند...
امروز پسرم با قد ١٤٥ با وزن ٣٠ کیلو نیاز هاش عوض شده ..امیدوارم خدا مثل همیشه یار و یاورمون
بمونه .
پسرم
کاش بدانی که داشتنت آرزوی مادر بود چون گل میان گلزار شکفتنت آرزوی مادر بود
آمدی و من غرق شادی زآمدنت بودم خندیدن و گفتن و دویدنت آرزوی مادر بود
تو پای در عرصه ی وجود و من شاکر ز خدا شادی روزانه و شب آرام خفتنت آرزوی مادر بود
خوش زخنده های تو غمگین ز گریه ات بودم از درد نگفتن و چو شاپرک دویدنت آرزوی مادر بود
آن لحظه که چشم در رخت می دوختم دیدن روی مردانه و حق پیمودنت آرزوی مادر بود
آن روز که لب گشودی و صدایم کردی صدق و صفا و خوش گفتنت ارزوی مادر بود
روزی که دست در دست من پا به پا رفتی در ره علم و ایمان رفتنت آرزوی مادر بود
آن گاه که قد کشیدی چو سروی بلند به آسمان سعادت پر کشیدنت آرزوی مادر بود
حال چه باشم چه نباشم در کنار تو بدان که هر لحظه دیدنت آرزوی مادر بود
تولدت مبارک عزیز تر از جانم
